sustum çünkü ...

daha önce çok konuştum da faydasını görmedim.

ne zaman konuşsam hep suçlu ben oldum, ne zaman konuşsam beni yerin dibine sokan insanlarla dolu etrafım.

anlatsam da o s**** ön yargıları yıkamayacağım.

dinleseler de anlamadılar anlasalar da gittiler

anlamazlardı...

konuştukça daha çok konuşuyor

konuşunca duymayacaktın...

konuşmak bir işe yaramıyor. sadece ağzım hareket etmiş oluyor. kimse yaşadığım şeyi tahmin edemez, anlayamaz ve anlatmış olmakla kalıyorum. bu yüzden en iyisi gülüp yok bir şeyim demek. bu daha yararlı.

anlatsan da kimse anlamaz. aksine ön yargılı insanlar herşeyi alt üst ederler. sizi uçurumun kenarına iterler.

konuşacak kimsem yok çok yalnızım

konuşsam ağlardım

sustum çünkü yemek yerken konuşulmaz

konuşulacak çok şey vardı, anlayacak kişi yoktu.

sağırlara konuşmuşum

konuşarak anlatılamaycak şeyler vardı.

haklı olduğumu biliyorum

anlatınca anlamadılar

yoo susmadım

konuşunca bir bok olmadığını gördüm

..konuşarak anlatılamayan şeylerin olduğuna inanırdım. aynı ortam da bulunmak bile bir iletişim türüydü, anlaşılamaz olsada. sustum, çünkü aynı ortamda olmanın kitaplaşmış, ciltlenmiş halini yaşamak istedim.

benim çölümde senin gülün yetişmez...

sustum çünkü anlatacak kimsem yoktu

değmiyor sarfettigim kelimelere.

ağzımda sigara vardı

konuşsam da anlamayacaklar, anlamaya çalışmayacaklar ve dahası anlasalar bile umurlarında olmayacak

anlatsam herkes anlardı ben sadece onun bişey olduğunu anlamasını istedim

ben susmamda sen sus ağzın kokuyor

susunca anlarlar sandım

artık iyi kötü doğru yanlış bir şeyleri anlatmaya hevesim kalmadı.

kendimi yormaya değecek kadar değerli, anlayacak kadar zeki değildiniz

bi ara çok konuşuyordum, kaybettim sonra çok konuşmayı bıraktım kaybettim, şimdi susuyorum ve gene kaybediyorum. en azından kırmıyorum susunca ya da yormuyorum kendimi de seni de nasıl olsa gideceksin ben gene kaybedeceğim.

beni kaybetmekten korkmuyordu artık

konuşsam imkansızdık bende sustum..

söylediklerim doğru biliyorum haklıyım biliyorum ama haklı olmak istemiyorum çünkü sen bu değildin bu yüzden susuyorum konuşursam üzücem ve üzülücem gerek yok

hayal kırıklıklarım kelimelere dökülecek gibi değildi

sustum çünkü birine anlatmakta ucuzlatıyor ya o işi ne bekliyorsun karşındakinin acını dindirmesini mi?

sustum çünkü kelimeler yetmiyor anlatmaya zaten yeten kelimeyi de karşıdaki anlamıyo

sıramı bekliyorum, hakkımı yiyorlar

öylece kalakaldım ilk defa şahit olduğum bir şeydi gözümün önünde şerefsizin teki bi kızı taciz etti ve yanımdan geçip gitti konuşamadım hiç bi şey yapamadim kız kaçtı adam gitti ben kaldım öylece.. edit:en pişman olduğum suskunlugumdur

bu kez anlayacak olsada bende anlatacak derman kalmadı

konuşmanın bi faydasını görmedim. kendim konuşup kendim dinledim. bi zaman sonra da sustum

beni anlayan kimse yoktu.

insanliga olan saygimi korumam lazim

"sustu. konuşmak gereksizdi. bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. biliyordu; anlamazlardı." (bkz: yusuf atilgan)

anlatmaya çalışmaktan yoruldum...

formatı sikiyordun.

sustum çünkü sağır insanların arasında bağırmakta anlamsızdı.

konuşsam da dinlemediniz dinleseniz de umursamıyacaktınız

susma orucu tutmuştum

sözün bittiği yerimdesin